Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Kabanata 92

Kabanata 92

Sa hapon, bumili si Avery ng dalawang kaldero ng daffodil sa palengke ng bulaklak. Pagkatapos ay dinala niya sila sa bahay ng kanyang ina. Dahil hindi pa alas singko, dapat ay nasa trabaho pa rin si Laura, ngunit nalaman ni Avery na abala siya sa kusina.

“Mom, maaga ka bang umalis sa trabaho ngayon?” Nagpalit ng tsinelas si Avery at inilagay ang dalawang kaldero ng bulaklak sa mesa sa sala.

Lumabas ng kusina si Laura na medyo nahihiya.

“Avery, hindi na ako nagtatrabaho,” paliwanag ni Laura. “Ang manugang ng aking kaibigan ay kumuha ng isang mas propesyonal na yaya.”

“Nay, huwag kang malungkot,” bulong ni Avery habang yakap-yakap ang kanyang ina.

Humalakhak si Laura. “Okay lang ako… Bakit ka bumili ng dalawang kaldero ng bulaklak?”

Sinulyapan ni Avery ang simpleng inuupahang bahay at sumagot, “Nagkataon na napadaan ako sa palengke ng bulaklak, kaya bumili ako ng dalawang kaldero.” Upstodatee from Novel(D)ra/m/a.O(r)g

“Okay… Avery, huwag kang mag-alala sa trabaho ko. Lagi akong makakahanap ng iba.”

“Ma, hindi mo na kailangan. Magpahinga ka na lang sa bahay!” sabi ni Avery. Pagkatapos, kinuha niya ang kanyang bank card mula sa kanyang bag at ibinigay ito sa kanyang ina, at idinagdag, “May pera sa card. Maaari mong gastusin i

Itinulak ni Laura ang card palayo at sinabing may seryosong ekspresyon, “Avery, kung ito ay isang bagay na natutunan ko pagkatapos ng maraming taon, ito ay iyong sarili mo lang ang maaasahan mo. Kahit na maging tagalinis ako ng kalye bukas, mas mabuti na iyon kaysa humingi ng pera sa iyo.”

Hindi napigilan ni Avery ang matawa nang makita ang matuwid na tingin ng kanyang ina. “Nay, hindi na kailangang magwalis ng kalye. Nabalitaan ko na kailangan mong bumangon ng alas kuwatro ng umaga para magwalis sa kalye. Masyadong malamig ngayon, kaya dapat maghanap ka ng madaling trabaho!”

Natawa din si Laura. “Kung mas malaki ang bayad, ano ang paggising ng alas kuwatro ng umaga? Magluluto ako. Umupo ka na lang at magpahinga.”

Lumapit si Avery sa sofa at umupo. Pagkatapos, nilabas niya ang phone niya at nakita ang message ni Tammy.

Tammy: (Avery, I really don’t understand… What the hell is going on with this guy Elliot? Hindi pa siya gumagaling sa sakit niya, kaya bakit ka niya hinanap? Is he trying to show how head over heels heels. ay para sa iyo? Kung totoong mahal ka niya, dapat lang na ibigay niya ang pera! Ano ang silbi ng pagpapakita ng palabas!]

Tiningnan ni Avery ang mapaglarong mensahe ni Tammy; hindi niya alam kung paano ito sasagutin.

Pagkaraan ng ilang sandali, nagpadala ng isa pang mensahe si Tammy: [Pumunta lang si Jun kay Elliot. Ang doktor

Nabanggit na ang immune system ni Elliot ay magulo, at pinakamahusay na pumunta sa ospital para sa paggamot. Seryoso ba?)

Sumagot si Avery: (Malalaman lang natin ang kaseryosohan sa pamamagitan ng pagsusuri sa ospital.]

Tammy: (Oh… In love ka ba kay Charlie? Sabi nila lahat.)

Avery: (Sino ‘sila’?)

Tammy: (Yung mga tao lang sa paligid ni Elliot! Hindi mo daw pinapansin si Elliot kasi inlove ka na ngayon kay Charlie. Hindi ko akalain na kasing gwapo ni Elliot si Charlie. Mukha siyang glib at shrew.)

Hindi ganoon ang pakiramdam ni Avery kay Charlie nitong mga araw na ito.

Avery: (Sa tingin mo, si Elliot ay mukhang isang tapat na tao?]

Tammy: (Honest?! Kalimutan mo na ‘yan. Pero si Elliot ay hindi mukhang glib! Gayunpaman, mukhang mabangis siya. Hindi mo ba napansin na maraming mga celebrity na may run-in sa batas o mga lalaking sangkot sa karahasan sa tahanan ay parang ito?)

Humigop ng tubig si Avery at nagtanong: [Paano si Jun?]

Tammy: (She’s much younger than Charlie and Elliot. Tsaka, gwapo siya at maalaga pero walang muwang. Avery, kung hihiwalayan mo, humanap ka ng mas bata sa future! Mas madali silang kontrolin!]

Avery: [Pag-usapan natin ito pagkatapos kong hiwalayan!)

Tammy: (Payag ka ba talagang hiwalayan si Elliot?]

Avery: (Bakit hindi? Hiwalayan ko man siya o hindi, hindi ko makukuha ang ari-arian niya.]

Tammy: (Tama ka. Isang mayaman na ka-level niya… Well, karamihan sa mga tao ay hindi man lang mapakinabangan siya kahit na gusto nila.]

Hindi naghapunan si Avery.

Tanong ni Laura, “Bakit hindi ka kumakain ng marami? Hindi ba maganda?” Bahagyang kumunot ang noo ni Avery. “Nay, lumalabas na ang tiyan ko.” Ngumiti si Laura at sinabing, “Halos limang buwan kang buntis. Siguradong lalago ang tiyan mo.”

Sumagot si Avery, “Buti na lang, malamig ang panahon, at mas maraming layer ang suot ko, kaya hindi masabi ng iba.”

Sabi ni Laura, “Well… Avery, naisip ko. Gusto mo bang magtapos ng paaralan? Pumunta sa ibang bansa para mag-aral. Samantalahin ang pagkakataon habang nag-aaral at ipanganak ang mga bata sa ibang bansa.”

Natigilan si Avery. “Ma, malaki ang gastos sa pag-aaral sa ibang bansa. Tsaka ayokong pumunta dun

graduate school. Sa halip, gusto kong magtrabaho at kumita ng pera.”

Tiniyak ni Laura, “Huwag mag-alala tungkol sa pera. May naipon ako sa paglipas ng mga taon, at sapat na para sa iyo na pumunta sa ibang bansa para sa graduate school.”