Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Kabanata 36

Kabanata 36

“Hindi pa umuuwi si Madam Avery,” sabi ni Mrs. Cooper. “Buong oras akong naghihintay sa sala at hindi ko siya nakita buong gabi.”

Nagdilim ang mga mata ni Elliot.

Kung hindi siya umuwi, saan kaya siya nagpunta? Content protected by Nôv/el(D)rama.Org.

Nagsinungaling ba siya sa kanya tungkol sa pag-uwi para isulat ang kanyang thesis?

“Tatawagan ko siya ngayon,” sabi ni Mrs. Cooper habang nagmamadaling pumunta sa sala.

Si Avery ay dinukot sa sandaling siya ay tumuntong sa Forrance Villa, at ngayon, siya ay nasa kabilang panig ng lungsod.

Siya ay kinaladkad sa isang kotse, nakapiring, at ang kanyang mga pulso ay nakagapos.

Halos isang oras na umandar ang sasakyan bago huminto.

Dinala siya sa isang kwarto at inihagis sa isang upuan.

Nang tanggalin ang kanyang piring, narinig niya ang hindi pamilyar na boses ng isang kakaibang lalaki.

“Paumanhin, Miss Tate. Ginagawa lang namin ang aming mga trabaho. Hindi ka namin sasaktan basta makikipagtulungan ka sa amin.”

Nilibot ni Avery ang paligid ng puting kwarto hanggang sa mapunta ang mga mata sa mukha ng estranghero.

Nakasuot siya ng maskara, kaya hindi niya makita ang kanyang mga tampok, ngunit ang kanyang boses ay ganap na hindi pamilyar sa kanya.,

“Makikipagtulungan ako hangga’t hindi mo ako sasaktan. However, I won’t do anything illegal even if you force me to,” she said calmly.

Bahagyang tumawa ang lalaki, pagkatapos ay sinabing, “Duda akong makagagawa ng krimen ang isang mahinang babaeng tulad mo.”

Habang sinasabi niya iyon, kinalas niya ang mga kamay ni Avery at ikinabit siya sa isang lie detector machine.

“Ito ay isang lie detector. Kailangan mong sagutin ng totoo ang mga tanong ko. Hindi mo malalampasan ang pagsubok na ito, kung hindi. Kung magsisinungaling ka, hindi ka aalis sa lugar na ito ngayong gabi. Naiintindihan?”

Tumingin si Avery sa makina, nanatiling tahimik saglit, pagkatapos ay tumango.

“Huwag kang mag-alala, hindi ako magsisinungaling.”

“Mabuti,” sabi ng lalaki, pagkatapos ay nagsimula ang pagsusulit. “Ano ang iyong pangalan?”

“Avery Tate.”

“Sinabi ba sa iyo ng iyong ama ang code sa safe bago siya namatay?”

“Hindi.”

Pagkatapos niyang sumagot, napatingin ang lalaki sa monitor ng makina.

Ang lahat ng mga tagapagpahiwatig ay nasa loob ng normal na mga parameter, na nagpapatunay na siya ay nagsasabi ng totoo.

“Bakit ka nasa Forrance Villa ngayong gabi? Sino ang nag-imbita sa iyo?”

Nanatiling tahimik si Avery.

“Sinusubukan mo bang magsinungaling sa akin?” bulalas ng lalaki. “Huwag mo masyadong isipin ang mga tanong, bigyan mo lang ako ng sagot!”

“Oh… Nag-aalala lang ako na mabigla ka sa sagot ko,” walang pakialam na sabi ni Avery. “Alam mo ba yung

Fosters?”

“WHO?”

“Kilala mo ba si Elliot Foster?” tanong ni Avery.

syempre load si Idol. Sino ba naman ang hindi makakakilala kung sino siya? Bakit mo siya pinapataas? Siya ba ang nag-imbita sa iyo?” tanong ng lalaki.

Umiling si Avery at sinabing, “Kilala mo ba ang kanyang pamangkin, si Cole Foster?”

“Ano ba ang ginagawa mo? At ako ba ang nagtatanong sayo o ikaw?! Sagutin mo na lang ang tanong ko! Itigil mo na ang pag-aaksaya ng oras ko!”

Nagwawala na ang lalaki.

“Dinala ako ni Cole Foster doon,” sabi ni Avery.

“Ano ang relasyon mo sa kanya?”

“Mayroon kaming espesyal na relasyon. Matanda na tayong lahat dito, kaya dapat alam mo ang ibig kong sabihin, di ba?”

“Fine, naiintindihan ko! Ikaw ba ang nagbukas ng safe ng iyong ama? Ito ay isang mahalagang tanong, kaya mas mabuting huwag kang magsinungaling! Alam ng amo ko ang totoo! Ang makinang ito ay isang backup lamang!”

Tinitigan ni Avery ang galit na galit na titig ng lalaki, nag-isip sandali, pagkatapos ay sinabing, “Ako iyon, ngunit ang laman sa loob ay wala sa akin.”

“Kanino mo binigay?!”

“Kanina ko lang siya nabanggit,” sabi ni Avery na may inosenteng ekspresyon sa mukha.

“Elliot Foster?”

Umiling si Avery.

“Oh! Ang lalaki mo, Cole Foster?” Tumango si Avery.