Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Kabanata 132

Kabanata 132

Walang reaksyon si Avery.

Totoong mas boring ang relasyon nila ni Elliot kaysa sa karamihan.

Noong nakaraang linggo lang, buong oras na sila sa bahay.

Si Elliot ay nagtatrabaho sa kanyang pag-aaral o nagbabasa ng libro sa sala.

Si Avery naman ay nagsusulat ng thesis o nagbabasa sa sala kasama niya.

Ang libro ni Elliot ay nasa banyagang wika na hindi naiintindihan ni Avery.

Nagbabasa si Avery ng libro ni Propesor Hough sa neurolohiya.

Sigurado siyang hindi rin maiintindihan ni Elliot ang isang bagay tungkol dito, kaya hindi siya nakaramdam ng kababaan sa kanya.

“Ano sa tingin mo ang kwintas ko?” Tanong ni Tammy ng bigla niyang hinubad ang kwintas na suot niya at ipinakita kay Avery.

“Ang ganda. Binigyan ka ba ng boyfriend mo?”

“Ginawa niya! Ito ay isang regalo sa Pasko. Nakaukit pa nga ang pangalan ko!”

“Maaari kang bumili ng alahas na may kasamang libreng alok sa pag-ukit sa halagang wala pang sampung bucks,” seryosong sabi ni Avery. “Hindi mo dapat hayaan ang mga bagay na ito na pumasok sa iyong ulo!”

Walang pakialam si Tammy.

“Hindi naman sa ukit, masaya lang ako na may nakuha siya sa akin! Kapag hindi na niya ako pinaramdam balang araw, malamang makikipaghiwalay na ako sa kanya.”

Wala nang masabi si Avery.

“Nakakagulat ka na malamig dito. Hindi ka na ba nabigyan ni Elliot ng regalo dati?” hula ni Tammy. “Baka matanda na siya at hindi romantiko, pero bata ka pa! Pwede bang tumigil ka na sa pagiging morbid? Kung hindi siya gagawa ng first move, dapat ikaw na!”

Hindi pinansin ni Avery si Tammy at sinimulang kainin ang kanyang tanghalian.

Nagsimula ang konsiyerto alas-siyete ng gabing iyon.

Naghahanda sina Avery at Tammy sa dressing room sa backstage.

“Avery! asawa mo ba”

“Tandaan mo kung nasaan tayo!” Sumirit si Avery habang pinagmamasdan ang kanilang paligid.

Tammy cleared her throat, then asked softly, “Nandito na ba si Elliot? Tinawagan ka ba niya? Sinilip ko ang audience kanina, at ang daming tao sa labas. Saan siya nakaupo?”

Tiningnan ni Avery ang kanyang telepono at nakitang walang bagong mensahe. Nôvel/Dr(a)ma.Org - Content owner.

Isang kakaibang emosyon ang sumalubong sa kanya.

Wala pa ba siya dito?

Baka hindi na siya dumating.

“Hindi niya ako tinawagan. Hindi ko alam kung nandito pa siya, ni hindi ko alam kung saan ang upuan niya. Hindi ibig sabihin na pupunta siya sa concert, gusto niyang i-reveal ang kanyang identity. Baka

magkunwari pa siyang hindi niya ako kilala kapag nakita niya ako, at ganoon din ang gagawin ko.”

Nagulat si Tammy, habang pinawi ng mga salita ni Avery ang pagkahilig niya sa tsismis.

Alas otso ng gabi dumating si Elliot sa campus.

Ang pagganap ni Avery ay ang ikalabintatlo sa programa, na magiging halos isang oras pagkatapos ng opening act.

Tamang-tama ang oras ni Elliot sa kanyang pagdating.

Pumasok siya sa performance hall sa ilalim ng proteksyon ng kanyang bodyguard at campus security.

Si Elliot ay nakasuot ng baby blue na t-shirt, isang kaswal, puting jacket, at matching slacks.

Wala siya sa wheelchair, at hindi rin gumagamit ng walking stick.

Dahil hindi pa lubusang nakaka-recover ang kanyang mga paa, mabagal ngunit panay ang lakad niya.

Mukha siyang masungit na parang prinsipe sa isang romantic drama!

Nagdulot ng kaguluhan si Elliot nang makapasok siya sa bulwagan.

Sa likod ng entablado, tumingin si Tammy sa mga manonood at nakilala siya kaagad.

“Oh my god! Halos hindi ko siya makilala sa light suit na iyon! Napakaganda niya!” bulalas ni Tammy habang tuwang-tuwang sumugod kay Avery. “Nandito na siya! Nandito talaga siya! Siguradong nagpakita siya sa iyo! Nakaupo siya sa front row! Diyos ko!”

Sumikip ang dibdib ni Avery.

Lumipad siya ng ilang hakbang patungo sa pangunahing entablado at sinilip ang mga manonood sa mga kurtina.

Ang puting silweta ni Elliot ay kumikinang na parang sinag ng liwanag at bumaril sa puso niya.

“Avery! gising ka na! Baliin ang isang paa! Ipakita sa iyong asawa ang isang panig mo na hindi pa nakikita ng sinuman noon!” Tuwang tuwa si Tammy habang tinatapik si Avery sa likod.

Napaluha si Avery.

“Tumigil ka na sa pagbubuga ng kalokohan, Tammy Lynch!”

“Sunod ay ang brilyante ng art department, si Miss Avery Tate. Bibigyan niya tayo ng rendition ng “Tim McGraw” sa kanyang gitara. Mangyaring bigyan siya ng isang malakas na palakpakan!” Nang ipakilala siya ng host, pumunta si Avery sa gitna ng stage.