Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Kabanata 107

Kabanata 107 Tinapik-tapik ni Charlie ang kanyang kulubot na sando, pagkatapos ay malamig na pumutok, “Hindi ako ang bodyguard niya, Chelsea! Wala akong oras para bantayan siya! Hanapin mo siya!”

Marahas na sinuntok ni Chelsea si Charlie sa dibdib at napasigaw, “Hindi ko maabot ang kanyang telepono, at hindi ko siya mahanap! Hindi rin alam ng bodyguard niya kung nasaan siya! Itigil ang pagpapanggap! Sinadya mong na-install ang signal blocker na iyon! Lahat ito ay bahagi ng iyong nakatutuwang plano!”

Tinakpan ni Charlie ang isang kamay sa kanyang bibig at inihagis siya sa kanyang balikat kasama ang isa pa.

“Makinig ka sa akin, Chelsea! Kailangan muna kitang ikulong sa kwarto mo. Hindi ka na maghihirap pagkatapos ng gabing ito!”

Bumalik sa banquet hall, bumangon si Avery.

Namuo ang pagkabalisa sa kanyang puso nang makita niya ang hindi pamilyar na mga mukha sa paligid niya. © NôvelDrama.Org - All rights reserved.

Inilabas niya ang kanyang telepono at napansin ang mga missed call at text message ni Elliot na nagsasabing: (Hanapin mo ako kapag nakita mo ito! Pupunta ako sa banquet hall!]

Nasa banquet hall si Avery, pero nasaan si Elliot?

Sinubukan niyang tawagan ito, ngunit agad na tinanggihan ang kanyang tawag.

Hindi ba ang south wing ang tanging lugar na walang signal?

Sa pagtaas ng kanyang mga hinala, lumabas siya ng banquet hall upang makita ang isang matangkad na naka-itim na papalapit sa kanya nang nagmamadali.

“Nakita mo ba si boss?!” sigaw ng bodyguard ni Elliot na may nakasulat sa buong mukha niya.

“Hindi! Hindi ba siya kasama mo?!” Tanong ni Avery habang sumikip ang dibdib at napuno ng paranoid thoughts ang isip niya. “Sinubukan kong tawagan pero hindi ko siya makontak. Walang signal dito!”

“Talagang gumamit si Charlie Tierney ng signal blocker! Hindi ko alam kung saan nagpunta si boss. Hindi ko man lang napansin na wala na siya hanggang sa tumakbo si Miss Chelsea para tanungin ako kung nasaan siya!”

Naikuyom ng mahigpit ni Avery ang kanyang mga kamao nang maalala niya ang madilim na ekspresyon sa mukha ni Chelsea nang makalapit siya kay Charlie.

“Charlie… hahanapin ko si Charlie!” nauutal na sabi ni Avery.

“Sasamahan kita!”

Pagdating nila sa south wing ng villa, sinugod ng bodyguard ni Elliot ang isa sa

Ang mga bantay ni Tierney at hinawakan ang kanyang lalamunan.

“Nasaan si Charlie Tierney?! Dalhin mo ako sa kanya!”

Agad na tinabi ni Avery ang bodyguard at sinabing, “Paano ka niya kakausapin

sinasakal siya?!”

Marahas na umubo ang bodyguard at napabuntong-hininga, “Paano ko malalaman kung nasaan si Mr. Tierney? Ako lang ang may hawak sa pagbabantay sa south wing… wala akong alam…”

“Nakita mo ba si Elliot Foster na dumaan?” Tumango si Avery.

Nakaramdam siya ng matinding kirot sa kanyang puso.

Sinubukan siyang tawagan ni Elliot buong hapon at pinadalhan pa siya ng text. Siya ay naghihintay para sa kanya sa buong oras.

Alam niya siguro kung nasaan siya at hinanap siya.

Nang mapansin ang pagbabago ng ekspresyon ng bodyguard, sinipa siya ng bodyguard ni Elliot sa lupa at umungal, “Nasaan ang amo ko?! Nauubusan na ako ng pasensya. Mayroon kang tatlong segundo! Tatlo… dalawa…”

“Umakyat siya sa burol!” sigaw ng bodyguard habang nakaturo sa madilim na labas. “Nagpunta siya doon!”

“F*ck! Bakit siya aakyat doon? Para siyang mauubusan sa dilim!” sigaw ng bodyguard ni Elliot habang nakatapak ang paa sa ulo ng guard. “Sabihin mo na! F*cking sabihin mo sa akin!”

Ang puso ni Avery ay kumakabog nang husto sa kanyang dibdib at ang kanyang mga mata ay puno ng luha.

Hindi nagtagal nang tumigil si Elliot sa kanyang wheelchair.

Wala siyang porma para umakyat sa burol na iyon, lalo na hindi sa matinding dilim. “Siya… Umakyat siya… Para hanapin… Miss Tate,” nauutal na sabi ng Tierney guard bago nawalan ng malay.